ผู้เขียน: pwatadmin

มาตรฐานอุตสาหกรรม ของไทย แบ่งออกเป็น 2 ประเภท

-1-

มาตรฐานบังคับ ประเภทที่ผู้ผลิตต้องผลิตให้ได้มาตรฐาน เป็นเครื่องหมาย มอก. (สีน้ำแดง) ที่แสดงบน
ผลิตภัณฑ์ที่มีกฎหมายกำหนดให้ต้องเป็นไปตามมาตรฐาน เพื่อคุ้มครองความปลอดภัยให้แก่
ผู้บริโภค และป้องกันความเสียหายที่จะเกิดข้ึนแก่เศรษฐกิจของประเทศผู้ผลิต ผู้นำ้เข้าและผู้
จำหน่ายจะต้องผลิต นำเข้าและจำหน่ายเฉพาะผลิตภัณฑ์ที่ต้องเป็นไปตามมาตรฐานเท่านั้น ถ้าผลิต
ไม่ได้มาตรฐานจะผิดกฎหมาย เช่น ปูนซีเมนต์ปอร์ตแลนด์ เหล็กเส้นเสริมคอนกรีต และกระจก
นิรภัยรถยนต์ เป็นต้น ซึ่งจะต้องติดเครื่องหมาย มอก.

เครื่องหมาย มอก. แสดงถึงคุณภาพของมาตรฐานอุตสาหกรรมที่ได้รับการรับรองมาตรฐานของผลิตภัณฑ์ต่างๆ
ซึ่งมีส่วนสำคัญในการช่วยตัดสินใจเลือกซื้อผลิตภัณฑ์นั้นๆ ว่าผู้บริโภคจะได้รับการคุ้มครองใน
ด้านความปลอดภัยรวมทั้งไดรับความเป็นธรรมจากการบริโภคผลิตภัณฑ์ดังกล่าว เช่น มอก.
20-2527 เหล็กเส้นเสริมคอนกรีต : เหล็กเส้นกลม เป็นต้น

-2-

มาตรฐานทั่วไป ประเภทที่ผู้ผลิตต้องผลิตให้ได้มาตรฐานหรือไม่ก็ได้เป็นเครื่องหมาย มอก. (สีน้ำเงิน) ที่แสดง
กับผลิตภัณฑ์ที่เป็นมาตรฐานไม่บังคับ ผู้ผลิตสามารถยื่นขอใบอนุญาตแสดงเครื่องหมายมาตรฐาน
ได้ด้วยความสมัครใจ แต่ถ้าผลิตได้มาตรฐานจะติดเครื่องหมาย เช่น มอก. 80-2550 ปูนซีเมนต์
ผสม เป็นต้น

ที่มา: เอกสารประกอบการเรียนการสอน นายโสฬส เกษวิริยะการณ์ ครูวิทยฐานะ ชำนาญการ วิทยาลัยเทคนิคชุมพร (cptc.ac.th)

สำหรับผู้ประกอบการ โรงงาน บริษัทในกลุ่มอุตสาหกรรมโรงกลึง ก็ต้องทำความเข้าใจและพยายามพัฒนาปรับปรุงกระบวนการและสินค้าของตนให้อยู่ในมาตรฐานที่ได้รับการยอมรับ เพื่อความมั่นใจของลูกค้าและผู้บริโภค

Image by aleksandarlittlewolf on Freepik

อุตสาหกรรม (Industry) เป็นคำจำกัดความที่ใช้กับกิจกรรมที่ใช้ทุนและแรงงาน เพื่อที่จะผลิตสิ่งของหรือจัดให้มีบริการ ซึ่งแบ่งได้เป็น 2 ประเภทใหญ่ คือ อุตสาหกรรมในครัวเรือน และ อุตสาหกรรมโรงงาน

โดยมีที่มาในคำจำกัดความเหล่านี้จากในสมัยยุควิกตอเรีย นักประวัติศาสตร์เรียกช่วงเวลานั้นว่า การปฏิวัติอุตสาหกรรม โดยมีการผลิตเครื่องทุ่นแรงต่างๆ มากมาย และทำให้อุตสาหกรรมเจริญรุดหน้าอย่างรวดเร็วและมีระเบียบ เป็นมาตรฐานเดียวกันทั้งหมด นอกจากนี้ การปฏิวัติอุตสาหกรรมยังเกี่ยวของกับลัทธิสังคมนิยมของ คาร์ล มาร์กซ (ลัทธิมาร์กซ) อีกด้วย

ประเภทของอุตสาหกรรม แบ่งออกได้เป็น 2 ประเภทใหญ่ๆ คือ

1. อุตสาหกรรมครัวเรือน อุตสาหกรรมการผลิตง่ายๆ เล็กๆ มักทำกันในครอบครัวหรือหมู่บ้าน ไม่ใช้แรงงาน ทุนและปัจจัยมาก แต่มักได้กำไรต่ำ อุตสาหกรรมจำพวกนี้มีตัวอย่าง เช่น หัตถกรรมจักสาน เซรามิก ถ้วยโถโอชามต่างๆ รวมไปถึงสินค้าประเภทอาหารบรรจถุงหรือหีบห่อที่มียี่ห่อบางชนิด เป็นตันด้วย และสินค้าโอทอป  (หนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัทฑ์) บางชนิดเองก็ถือเป็นอุตสาหกรรมอีกด้วย
2. อุตสาหกรรมโรงงาน คือ อุตสาหกรรมที่ผลิตในโรงงาน สินค้ามักมีมาตรฐานเดียวกัน ไม่เเตกต่างกันมากนัก พบมากในเขตเมือง หรือเขตที่มีความเจริญต่างๆ สินค้าพวกนี้มักเป็นสิ่งอุปโภคและสินค้าฟุ่มเฟือยต่างๆ เช่น กระดาษทิชชู บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป อาหารกระป๋อง เครื่องนุ่งห่ม สุรา บุหรี่ เป็นต้น และสินค้าบางประเภทมีการโฆษณาส่งเสริมการขายด้วย

โรงกลึงของบริษัทพี-วัฒน์ ถือเป็นอุตสาหกรรมโรงงาน เนื่องจากชิ้นงานของเราผลิตในโรงงาน มีบริษัทจดทะเบียนถูกต้องและมีมาตรฐานในกระบวนการการผลิตและการทำงาน มีพนักงานขึ้นทะเบียนเสียภาษีถูกต้อง ลูกค้าจึงมั่นใจได้ในการผลิตงาน มั่นใจได้ในคุณภาพ และความซื่อสัตย์ใส่ใจที่เราให้ความสำคัญมาเสมอ

ที่มา: sites.google.com/site/nganchang1112